آنچه سبب موفقیت کم در روند توسعهای کشور مشابه سایر کشورهای پیشرفته شده، فقدان الگوهای مناسب، عدم‌انباشت تجربه و دانش و نهادینه نشدن امر توسعه است.
طی سالهای اخیر، سرمایهگذاری لازم در صنعت نفت و گاز کشور انجام نشده است و کشورمان به سرمایهگذاری ۱۶۰میلیارد دلاری در این حوزه نیاز دارد.
ایران از محل ذخایر نفتی خود استفاده کرده و عمدتا در بازارهای اصلی آسیا آنها را به‌فروش خواهد رساند که حجمی نزدیک به ۹۰میلیون بشکه را در بر می‌گیرد. این اقدام مهم سبب افزایش تولید در میدان‌های نفتی نیز می‌شود.
فریال مستوفی، فعال اقتصادی معتقد است: توافق برجام، ابزاری برای بازگشت اطمینان به آینده اقتصاد کشور است و در نتیجه میتواند باعث انگیزه برای افرادی شود که بخشی از سرمایه‌‌‌های بیرون رفته را به کشور بازگردانند.
چشماندازی برای احیای امیدهای سال ۹۴ و بازسازی روابط قدرتمند و بالنده‌‌‌ای که در فاصله سالهای ۷۵ تا ۸۵ میان اکوسیستم تولید و تجارت ایران و اقتصاد جهانی در حال شکل‌‌‌گیری بود، در آینده قابل پیش‌‌‌بینی وجود ندارد.
اگر دید کلانی به پدیده رشد اقتصادی داشته باشیم، درمی‌یابیم سیاست انقباضی که کنترل تورم را در اولویت قرار دهد، میتواند مفیدتر باشد.
به‌گفته دادپی، اقتصاددان باید دهه گمشده را جدی گرفت و از آثار پایدار و ماندگار آن در اقتصاد کشور نگران شد. حتی رها شدن از حصار تحریم به این دهه محدود نخواهد ماند. مگر اینکه شاهد تغییر ریل کامل در سیاستگذاری اقتصادی باشیم
عبده‌تبریزی معتقد است: مدیریت وجوه بازنشستگان همواره باید با سیاستی محافظه‌‌کارانه همراه باشد و با این منابع، سرمایهگذاری در حوزه‌های پرریسک صورت نگیرد.
چه کسی اجازه دارد با طراحی هوشمند روی تصمیمات افراد تاثیر بگذارد یا چه کسی نظارت خواهد کرد که سازمان‌ها از این روش‌ها در جهت سودآوری خود اقدام نمی‌‌‌‌‌‌‌‌کنند؟
فعال شدن سیاست پولی نیازمند اعلام یک سیاست مشخص، متعهد شدن به آن، ایجاد سیستم نظارت و تعادل برای سیاست و نشان دادن چشماندازی از آینده است.