اگر بخواهیم عضو فعالی در سازمان‌های بین‌المللی از جمله شانگهای باشیم، باید گسترش مبادلات بین‌المللی را مثبت تلقی کنیم تا کشورهای دیگر پیمان‌های تجاری با ایران منعقد کنند.
به‌نظر می‌رسد گروه‌های خودروسازی در نظر ندارند اشتباه استراتژیک قبلی خود را تکرار کنند و در نظر دارند در شروع دولت تضمین کافی برای حفظ منافع خود دریافت کنند.
پیوستن ایران به پیمان شانگهای در روزهای آغاز به کار دولت این امید را در دل فعالان بخش خصوصی زنده کرده است که اولویت اول دولت مانع زدایی از مسیر تولید و تحقق رشد اقتصادی خواهد بود.
اگرچه بیش از نیم قرن است سیاستگذاران ما با شمشیر چوبین ایدئولوژی به جنگ تورم رفته‌اند و هر بار شکست خورده و دست از پا درازتر بازگشته‌اند؛ اما هیچ‌گاه متنبه نشده‌اند.
فرهنگ حکمرانی اقتصادی، محدودیت‌های ناشی از افت بی‌سابقه درآمدهای دولت در کنار تحریم بین‌المللی، دولت را به سمت اقتصاد دستوری سوق می‌دهد یا اقتصاد رقابتی و مبتنی بر بازار؟
آنچه بیش از همه مانع عملکرد بهینه سیستم بانکی است، مداخلات پی در پی در کار بانک‌هاست.
مسعود خوانساری معتقداست: دولت باید با ایفای نقش سیاست‌گذاری، پیشبرد اقتصاد را به بازیگران اصلی آن واگذار کند و برای رسیدن به توسعه و رشد، نقش تسهیلگری داشته باشد.
دولت در ایران نمی‌خواهد هیچ یک از انواع قدرت از نفوذش خارج شده و در اختیار بخش خصوصی قرار گیرد؛ برای همین مشکلات بخش خصوصی و خصوصی‌سازی ادامه دارد.
افزایش تولید و عرضه بیشتر، چیزی نیست که بتواند در کوتاه‌مدت میسر شود. باید دولت ضمن پرداخت مطالبات بخش خصوصی، در سیاست‌های سرمایه‌گذاری در تولید برق تجدیدنظر اساسی کند.
اگر اراده‌ای برای تقلیل کاهش هزینه دولت و پایداری بدهی با استفاده از ابزار اوراق باشد، می‌توان به بهبود وضعیت اقتصادی امید داشت.