اقتصاد ایران طی چندین دهه گذشته اداره نشده، بلکه مصرف شده است. دولت سیزدهم وظیفه دارد بهجای شعارهای توخالی و دهان پرکن، به وضعیت ناامیدکننده اقتصاد سامان ببخشد.
باید در جهت اصلاح ساختار بانکی کشور و کاهش دخالت دولت حرکت کرد تا راه بر کسانی که با اهداف غیرمولد به سمت اخذ چنین تسهیلاتی میروند بسته شود.
در مسیر دستیابی به اهداف توسعهای ایجاد چرخه نقدینگی و جلوگیری از رسوب غیرمولد آن از الزامات بانکی است. پرداخت بهموقع تسهیلات مورد نیاز فعالان اقتصادی پیششرط توسعه پایدار است.
تا تشکل و تشکلیابی در جامعه بهعنوان ضرورتی حیاتی درک نشود، هیچ مقصودی حاصل نمیشود. نهادهای مدنیاند که خرد، اراده و قدرت جمعی را که اساس و پایه توسعه است، فراهم میآورند.
امروزه که با قطع برق روبهرو هستیم باید ببینیم سیاستمدار چگونه با تثبیت قیمت این بخش را تحتفشار قرار داد و امکان سرمایهگذاری را منتفی کرد تا ظرفیتهای فرسوده بازسازی نشد.
همه کاندیداهای ریاستجمهوری مواضع خود را درباره مداخلات زیانبخش بیان کنند تا رایدهندگان نه در فضای مهآلود، بلکه با علم و آگاهی دست به انتخاب بزنند.
در صورت تقویت سیاستهای پولشویی، اقتصاد ایران میتواند در مقابله با مفاسد اقتصادی، فرار مالیاتی، مواد مخدر، فرار سرمایه و... توفیقات بیشتری کسب کند.
حذف شورا و تغییر در سیاستهای اجرای وزارت صنعت، معدن و تجارت و آزادسازی واردات هم میتواند هم صنعت خودرو را نجات دهد و هم با ورود بازیگران جدید انحصار را برای همیشه از بین ببرد.
مدیر طرح و برنامه اتاق ایران در یادداشت خود با تشریح مشکلات کارآفرینان و سرمایهگذاران در سالهای اخیر به بررسی دورنمای این مسائل در سال 1400 پرداخته است.
در ادبیات اقتصادی، منابعی مانند آب که بهصورت اشتراکی مورد بهرهبرداری قرار میگیرند، همواره در معرض تهدیدی به نام «تراژدی منابع مشترک» قرار دارند.